زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

قیس بن ملوح عامری





قیس بن ملوح عامری۸۰ق)، شاعر عاشق‌پیشه طایفه بنی عامر در قرن اول هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



قیس بن ملوح بن مزاحم بن عدس بن ربیعة بن جعدة عامری مجنون عقیلی جعدی، نام‌های دیگری مانند مهدی، اقرع و بختری برای او ذکر کرده‌اند. وی از طایفه بنی عامر بن صعصعه و اهل نجد بود که در زمان حکومت یزید بن معاویه (۶۰-۶۴ق) و مروان بن حکم (۶۴-۶۵ق) می‌زیست. و معاصر با قیس بن ذریح شاعر بود. وی شاعری عاشق پیشه بود که در عشق لیلی، دختر سعد که از کودکی با هم پرورش یافته بودند، دچار حیرت و سرگشتگی شد و دیوانه گشت و در این حالت همیشه شعر می‌گفت و در بیابان‌ها با حیوانات وحشی همدم بود و با آنها الفت گرفته بود. گاه در شام، گاه در نجد و گاه در حجاز دیده می‌شد. اشعارش فراوان و دارای حسن و ملاحت خاصی است.

۲ - دیوان اشعار



اشعار وی در دیوانی جمع‌آوری شده و به دیوان قیس عامری معروف است.
[۱۷] بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۹۴.


۳ - وفات



سرانجام وی را در میان سنگ‌های بیابان مرده یافتند و جنازه‌اش را تحویل خانواده‌اش دادند. وی در سال ۸۰ق درگذشت. البته زمان فوتش را مختلف آورده‌اند.
[۲۱] بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۹۴.
[۲۳] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱۱، ص۱۵۷۲۳.
[۲۴] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳، ق۲، ص۱۲۲.
[۲۵] قالی، اسماعیل بن قاسم، الامالی، ج۳، ص۴۷.


۴ - پانویس


 
۱. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۲، ص۳۲۹.    
۲. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۲، ص۳۳۱.    
۳. بکری‌ اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، سمط اللآلی، ج۱، ص۳۵۰.    
۴. بکری‌ اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، سمط اللآلی، ج۱، ص۳۵۰.    
۵. ابن حزم، علی بن احمد، جمهرة انساب العرب، ص۲۸۹.    
۶. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۰۸.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۷.    
۸. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۲، ص۳۳۸.    
۹. تنوخی، محمد بن علی، نشوار المحاضره و اخبار المذاکره، ج۵، ص۱۰۹.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۱۹.    
۱۱. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۲، ص۳۳۰.    
۱۲. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۸، ص۱۳۵.    
۱۳. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۱، ص۱۷۰.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۱۹.    
۱۵. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۸، ص۱۳۵.    
۱۶. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۱۹.    
۱۷. بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۹۴.
۱۸. ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۲۱۳.    
۱۹. ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۲۱۳.    
۲۰. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۱، ص۱۷۰-۱۷۱.    
۲۱. بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۹۴.
۲۲. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۳۲۴.    
۲۳. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱۱، ص۱۵۷۲۳.
۲۴. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳، ق۲، ص۱۲۲.
۲۵. قالی، اسماعیل بن قاسم، الامالی، ج۳، ص۴۷.
۲۶. وکیع ضبی، محمد بن خلف، اخبار القضاة، ج۱، ص۱۲۸.    
۲۷. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۸، ص۳۲.    


۵ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۲۸، برگرفته از مقاله «قیس عامری».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.